نگاهی به مراکز شتابدهی فناوری اطلاعات در ایران
مفاهیم جدیدی با رونق گرفتن استارتاپ ها و کسب و کار های نو در فضای فناوری کشور در حال شکلگیری است و مانند بسیاری از تب های تند بازار فناوری امروز هم شتابدهی یکی از مفاهیمی است که به ظاهر در یک سال اخیر مد شده. مراکز شتابدهی در خارج از ایران سابقهای نسبتاً طولانی دارند ولی هنوز هم یکی از کانونهای مناقشه موافقان و مخالفان به حساب میآیند. این مراکز چنان که از نام آنها پیداست تلاش دارند با به وجود آوردن فضا و اعطای امکانات مختلف و حمایت مالی و علمی از استارتآپ ها در ازای گرفتن بخشی از سهام آنها، زمینهای فراهم آورند که استارتآپها به شکوفایی برسند و راه خود را در بازار و جذب سرمایه بیشتر پیدا کنند.
در این مقاله به معرفی شتابدهنده هایی می پردازیم که با روش های متفاوت حمایتی به تعامل با استارتآپ ها می پردازند و به مثابه حلقه ای از زنجیره کارآفرینی در فضای فناوری کشور ایفای نقش میکنند.
مپس ؛ سودای جهانی سازی
شتابدهنده مپس بر اثر یک سوال به وجود آمده است؛ این سوال که چرا یک مهندس ایرانی پس از فارغالتحصیلی در یک شرکت مشغول کار میشود و معمولاً دست به کاری فراتر نمیزند اما پس از مهاجرت به خارج از کشور به نوعی شکوفایی میرسد که شگفتآور است. فریدون کورنگی پس از ۴۰ سال به ایران برمیگردد و برای پاسخ به این کنجکاوی، به این مساله فکر میکند که شاید اگر فضای مناسب برای جوانان به وجود بیاید آنها بتوانند در مملکت خود شکوفا شوند. او کسب و کار خود در خارج از ایران را واگذار میکند و کارش را در ایران با کار جدیدی شروع میکند: مجمتع پارس سامانه دانشهای پویا یا به اختصار مپس، آبان سال ۹۱ در خانه پدری فریدون کورنگی که محل زندگی کنونی او هم هست، به وجود آمده است.
این خانه بزرگ قدیمی، دو طبقه خود را به تیمهایی داده که در حال کار زیاد روی ایدههای خود هستند. مپس برای شروع کار و یافتن جوانانی که اشتیاق و سختکوشی زیادی دارند با استادان دانشگاهها مشورت کرده و افراد علاقهمند و با استعداد را از این راه یافته است. طرح استارتآپها ابتدا به صورت پروژههای ۹ماهه تعریف میشوند و در مرحله بذر کمی سرمایه در اختیار آنها قرار میگیرد. بیشینه زمانی که استارتآپها در مپس میمانند حدود سه سال است اما تلاش بر این است که ظرف ۱۸ ماه این پروژهها به سرانجام برسند. کورنگی در اینباره میگوید«کالیفرنیا ۵۰ سال سابقه توسعه فناوری داشته و شتابدهندهها در ۱۰ سال اخیر به وجود آمدهاند. پس ما نمیتوانیم از آن ۵۰ سال صرف نظر کنیم. این کار یک حباب به وجود میآورد. اگر نتیجه آماری را نگاه کنید ۱۲ درصد استارتآپها موفق میشوند به مراحل بالاتر دست پیدا کنند. اما در آنجا در صورت شکست اعضای تیمها جذب تیمهای دیگر میشوند. اما در ایران این امکان کمتر وجود دارد. راهکار این است که زمان بیشتری صرف کرد و کار را از ابتدا به استارتآپها یاد داد. نمیتوان زمان را کنار گذاشت، میتوان با شتابدهی، کمی از این زمان را خرید. در غیر این صورت بچهها به کپی کردن از طرحهای خارجی رو میآورند.»
مپس خود را یک پشتیبان میداند که با کمک ۲۸ مشاور -که بیشتر آنها مدرک دکترای خود را از دانشگاههای معتبر بینالمللی گرفتهاند- تیمها را از ایده تا محصول حمایت و راهنمایی میکند. سرمایهای که استارتآپها از مپس میگیرند بین ۱۰۰ میلیون تومان یا یک میلیارد تومان است. در حال حاضر شش تیم تحت حمایت مپس قرار دارند که دو شرکت قرار است اردیبهشت سال آینده از مپس خارج شوند. «میراث» یکی از این شرکتهاست که سعی دارد چهار اختراع در آمریکا ثبت کند و مپس امیدوار است این شرکت از ایران بتواند قدم به بازارهای بینالمللی بگذارد. شرکت دیگر ساتراتک است که سایت شفاجو را بنیان گذاشته و روی یک طرح ملی به نام جاده تندرستی کار میکند که در واقع سیستم نرمافزاری خودمراقبتی است. سهمی که مپس از استارتآپها میگیرد از هر استارتآپ متفاوت است اما برنامهریزیها بر این مبناست که حداقل ۲۵ درصد سهم برای بنیانگذاران باقی بماند و بقیه سهام به سرمایهگذارانی که قرار است جلب شوند، تعلق گیرد. شرکتهایی که تحت حمایت مپس قرار میگیرند باید پس از پنج سال سرمایه و سود مپس را برگردانند و کاملاً مستقل شوند.
زمان تاسیس: آبان ۱۳۹۱ | تعداد اعضای تیم: ۶| طول دوره: حداکثر ۳سال
شریف ؛ کارآفرینی ظریف
دانشگاه شریف از دیرباز محل تحصیل و فعالیت دانشجویان فنی بوده است که به لحاظ علمی از برترینهای کشور به شمار میآیند و بسیاری از افراد موفق عرصههای مختلف از این دانشگاه فارغالتحصیل شدهاند. مجید دهبیدیپور استاد این دانشگاه و مدیر مجموعه مرکز رشد و کارآفرینی این دانشگاه بود و تلاش میکرد با برگزاری برنامههای ترویجی دانشجویان را با زندگی کارآفرینی و ادبیات آن آشنا کند. مرکز رشد هم با پذیرش شرکتها سعی داشت ریسک سالهای ابتدایی کار آنها را با حمایتهایی چون پرداخت وام کاهش دهد. در این میان زنجیره انگیزه و ایده تا رسیدن به شرکت، یک حلقه مفقوده داشت که آذر ۹۲ با بررسی مدلهای خارجی و مشورت با دانشآموختگان از خارج برگشته شریف، مفهومی به نام شتابدهنده متبادر شد. با الهام گرفتن از مدل شتابدهنده خارجی شتابدهنده شریف با در نظر گرفتن شرایط و نیازهای کشور در داخل این دانشگاه به وجود آمد.
تفاوت این شتابدهنده با سایر شتابدهندهها این است که این مرکز به صورت غیرانتفاعی کار میکند و قرار نیست در ازای سرمایهای که به دانشجویان میدهد، سهم بگیرد. زمانی که این برنامه شروع شد هستههای کارآفرینی که تیمهای دانشجویی بودند، اولین تیمهای پذیرفتهشده توسط این مرکز نام گرفتند. شرایط پذیرش این است که حداقل ۵۰ درصد اعضای تیم دانشجوی دانشگاه شریف باشند و استارتآپها میتوانند شش ماه از خدمات این مرکز استفاده کنند که شامل فضای استقرار، سرمایه ۲۵ میلیونی، کلاسهای آموزشی و جلسات راهنمایی و خدمات رایگان دیگر میشود. حال ۱۵ نفر در این مرکز فعال هستند و مونا ناصری مدیر این مرکز تنها فردی است که به صورت تماموقت در شتابدهنده شریف فعالیت میکند. این مرکز حدود ۷۵ نفر را در قالب ۱۴ تیم تحت حمایت خود گرفته و پذیرش به صورت دورهای صورت نمیگیرد، تیمها هر زمان که شرایط لازم را داشته باشند میتوانند وارد سایت شوند و ثبتنام کنند. تاکنون دو تیم نواک و ترب از چرخه خارج شدهاند و دو استارتآپ دیگر به نامهای گودزیلا و همتگ نیز به تازگی قراردادهای خود را با سرمایهگذاران بستهاند.
عدم پذیرش چرخهای برای تیم خدمتدهنده به استارتآپها کار اجرایی بسیار سنگینی در پی دارد. مونا ناصری که بسیار علاقهمند و با انگیزه تمام توان خود را برای این مرکز گذاشته، در اینباره میگوید:«مساله مهم برای ما کارآفرینی است که در هر تیم استارتآپی اتفاق میافتد. در هر استارتآپ بین دو تا هشت نفر مشغول هستند. هر تیم شش ماه در مرکز شتابدهی میماند اما در صورت صلاحدید این امکان وجود دارد که دو ماه به این زمان اضافه شود. این کار وظیفه ما را بسیار دشوار میکند زیرا زمانی که دیگران خدمات خاصی را میخواهند ما ناچاریم خدمات دیگری به یک تیم بدهیم. اما تلاش کردیم با روحیه و بدنه دانشجویی این سختیها را تحمل کنیم تا فضا هرچه بیشتر مناسب باشد.»عدم وجود چرخههای مشخص برگزاری روز دمو را غیرممکن میکند، به همین دلیل شریف با برگزاری جلسات دوستانه، فضای مناسب را برای آشنایی سرمایهگذاران و داورها و خود تیمهای جدید و قدیمی فراهم میآورد و سرمایهگذاران مشتاق میتوانند بارها در این جلسات شرکت کنند تا بیشتر با طرحهایی که علاقهمند به سرمایهگذاری روی آنها هستند، آشنا شوند.
زمان تاسیس: آذر ۱۳۹۲ | تعداد اعضای تیم: ۱۴| طول دوره: ۶ ماه
آواتک ؛ بازیگر پرهیاهو
محسن ملایری خودش میگوید با برگزاری رویدادهای استارتآپی این دغدغه که پس از پایان رویدادهای استارتآپی چه اتفاقی میافتد و چه سرنوشتی در انتظار جوانانی است که ایده و انگیزه دارند، به طرح تاسیس یک شتابدهنده برای مجموعههای فناوری رسید. سرانجام با همکاری سرآوا که یک سرمایهگذار بزرگ استارتآپی است و هفت سرمایهگذار دیگر با صرف یک سال زمان، آواتک به جرگه شتابدهندهها پیوست. طرح شتابدهنده از اواخر سال ۹۲ وجود داشته اما اردیبهشت ۹۳ در پردیس بومهن به مرحله عمل رسیده ولی در مراحل بعدی به دانشگاه تهران منتقل شده است. شهریور ۹۳ پذیرش اولین تیمها با اعلام فراخوان و بررسی تیمها آغاز شد و در آن زمان از بین ۱۰۰ تیم ۱۰ تیم انتخاب و پذیرش شدند. چرخههای آواتک از نظر زمانی ششماهه هستند و شامل دو مرحله شتابدهی و پیششتابدهی میشوند، در دوره دوماهه پیش شتابدهی ۲۰ تیم حضور دارند که در دوره شتابدهی چهارماهه به ۱۰ تیم میرسند. غربالگری در سه مرحله صورت میپذیرد: مرحله اول توسط تیم اپلیکیشن انجام میگیرد و سپس تمام تیم آواتک درگیر میشوند و مرحله آخر تیم مربیان و سرمایهگذاران وارد فرآیند گزینش میشوند.
سرمایهای که تیمها در دوره شتابدهی میگیرند ۲۵ میلیون تومان در ازای ۱۵ درصد سهم است که امکانات و خدمات آواتک هم به صورت رایگان به این حمایتها اضافه میشود. همچنین هر یک از تیمها میتوانند تا سقف ۱۰۰ میلیون تومان درخواست سرمایه بیشتر کنند که به صورت اعتبار به آنها تعلق میگیرد. پس از گذشت این شش ماه تیمها باید به نقطهای برسند که مشتریان خود را جذب کرده و روز دمو در مقابل سرمایهگذاران مدل محکمی برای عرضه داشته باشند. تیمهایی که بتوانند سرمایه جلب کنند از آواتک خارج میشوند.
محسن ملایری خود اذعان میکند:«مدل شتابدهندگی مدل زودبازده نیست و لازم است افرادی وجود داشته باشند که زودهنگام بتوانند اهمیت نوآوری را درک کنند. در تمام دنیا حمایتهای دولتی هم وجود دارد و شرکتهایی که وارد شتابدهنده میشوند بسته به بازاری که در آن فعالیت میکنند بین پنج تا ۱۰ سال زمان نیاز دارند تا به سوددهی مطلوب و نقطه عطف برسند. بنابراین اکنون زمان درستی برای داوری درباره موفقیت یا عدم موفقیت خود ما وجود ندارد و هنوز در نقطه ابهام هستیم. باید زمان بگذرد تا نتیجه را به قطع و یقین ببینیم.»
تاکنون دو دوره از چرخههای آواتک گذشته و ۲۰ شرکت خارج شدهاند و دوره سوم در حال برگزاری است. مطابق آماری که ملایری ارائه میکند، از دوره اول آواتک ۹ شرکت در بازار فعال هستند و هشت شرکت موفق به جذب سرمایه شدهاند. از دوره دوم که زمان زیادی از پایان آن نگذشته، مذاکرات در حال انجام است و پیشبینی میشود آمار دوره اول تکرار شود. او معتقد است اگر انتظارات درست وجود داشته باشد، وجود شتابدهندهها برای فضای کسب و کار کشور بسیار مفید است و میتواند پدیدآورنده یک محیط سالم و پویا برای استارتآپهایی باشد که بودن آنها برای آینده جوانانی که قرار است سرنوشت کشور را رقم بزنند، بسیار سازنده است.
زمان تاسیس: آخر ۱۳۹۲ | تعداد اعضای تیم: ۱۰| طول دوره: ۶ ماه
نوپایار؛ به شیوه کریمخان
شتابدهنده نوپایار که در کنار یک شرکت خانوادگی شکل گرفته، یکی دیگر از بنگاههایی است که به حمایت از استارتآپها میپردازد. البته تفاوت عمده آن با سایر شتابدهندهها این است که سر و شکل سادهای دارد و در طبقه اول یک ساختمان که مرکز پخش ظروف آشپزخانه است، واقع شده. ایوب صادقیانی بنیانگذار این شتابدهنده است که تا پیش از این به عنوان مشاور بازاریابی با شرکتها همکاری میکرده و ضمن آشنایی با کارآفرینیهای صورتگرفته در حوزه فناوری و بالارفتن تب استارتآپها تصمیم میگیرد جایی برای کمک به استارتآپ و درآمدزایی از این طریق ایجاد کند. نحوه انتخاب استارتآپها در نوپایار هم شیوه جالبی دارد و خانواده بودن اعضای تیم به عنوان یک معیار مهم در نظر گرفته میشود. این شتابدهنده که حدود یک سال و نیم عمر دارد، تاکنون چهار تیم را پذیرش کرده که سه تیم در این مرکز کار خود را آغاز کردهاند. طول دورهها و زمان معین خروج استارتآپها تعیین نشده است و زمان و دوره خاصی برای تیمها تعریف نشده و این اعتقاد وجود دارد که نمیتوان برای همه استارتآپها به طور یکسان زمان مشخص کرد. زنجیرهای از سرمایهگذاران که با نام فرشتههای سرمایهگذار نام برده میشوند و به دلیل سابقه فعالیت اقتصادی خانواده صادقیانی اطراف آن وجود دارند، از همان ابتدای کار این استارتآپها در کنارشان هستند و آنها را مراحل مختلف حمایت میکنند. در واقع روال کار به این صورت است که تیمها در ابتدا اعلام ارزش و مبلغ مورد نیاز خود را در مذاکره معین میکنند. سهمی که به نوپایار تعلق میگیرد حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد در مقابل خدمات ستادی و خدماتی از این قبیل است.
صادقیانی میگوید:«برای ما ایده اصلاً اهمیتی ندارد بلکه مهم تیمهایی هستند که انتخاب میشوند. تجربه به ما نشان داده تیمهایی که نسبت خانوادگی با هم دارند بیشتر و موفقتر در کنار هم میمانند. ضمن اینکه وقتی بخواهیم این تیمها را به فرشتههای سرمایهگذار معرفی کنیم، باید بتوانیم ارزش آنها و افراد عضو را محکم معرفی کنیم. در واقع صحبتهایی را که آخر باید انجام دهیم از همان اول انجام میدهیم.»
نحوه تعامل و درخواست سهم از این استارتآپها به دلیل اینکه آنها ثبت نشدهاند در قالب تفاهمنامه صورت میگیرد چرا که مشکلات ثبت این شرکتها مانع از انجام سریع کار میشود. تیمهای دیستریپشن، دادراه و زودی تیمهایی هستند که در این مرکز مشغول فعالیت هستند. دیستریپشن یک استارتآپ در حوزه توریسم است که تلاش میکند بازاریابی توریسم را برای ایران در خارج از کشور انجام دهد. دادراه به عنوان یک بازار برای وکلا فعالیت میکند که برند و موسسه حقوقی به نام آن هم ثبت شده و زودی هم قرار است یک فروشگاه اینترنتی باشد که بر مبنای آشنایی و تجربهای که در پیشینه بنیانگذاران وجود دارد، فعلاً فعالیت خود را پیش ببرد تا در آینده با رصد بازار بتواند این حوزه را در صورت صلاحدید گسترش بدهد؛ هر چند فعالیت فروگاهی اکنون دیگر در بازار ایران با رقبای زیادی مواجه است.
زمان تاسیس: اوایل ۱۳۹۳ | تعداد اعضای تیم: ۴| طول دوره: نامحدود
تریگ آپ ؛ برای غول ها
شرکت بزرگ و سرشناس فناپ با شتابدهنده تریگآپ به تازگی قدم به این میدان گذاشته است. از سال گذشته که مدیریت مرکز فناوری بر عهده مصطفی نقیپورفر عضو سرشناس هیات مدیره فناپ قرار گرفت، با مطالعه زنجیرههای فناوری و تاکید بر همکاریهای سازنده و ارتباطات داخلی و خارجی در این زمینه بنا شد نوآوری و حمایت صورت بگیرد اما به دلایلی این همکاریها آنطور که باید شکل نگرفتند و فناپ تصمیم گرفت راساً وارد کار شود و مرکز شتابدهی خود را بنیان بگذارد. با توجه به سابقه فناپ در مورد استارتآپها کار شتابدهی به اشکال مختلف انجام گرفته و کافه آیتی هم به وجود آمده بود؛ کار دشواری در پیش نبود.
در مرحله اولیه، اسفند سال گذشته از بین تیمها و ایدهها سه ایده شرایط لازم را کسب و فضا و امکانات را دریافت کردند. یکی از این تیمها به نام ابروآروان سرمایهگذار جلب کرده و نیازی به روز دمو ندارد و برای دومین تیم به زودی روز دمو برگزار میشود و تیم سوم هم هنوز نیاز به زمان بیشتری برای کار و تیمسازی دارد.
نام تجاری تریگآپ در تیرماه ثبت و جذب ایده پس از آن مهرماه آغاز شده است. تا دیماه حدود ۱۹۰ ایده در سایت ثبت شده بود که بر اساس محدودیت منبع و فضا غربالگری صورت گرفت و با ۶۵ ایده مصاحبههای کوتاهی انجام شد. از میان این تعداد، برای مرحله سههفتهای پیششتابدهی ۲۲ تیم انتخاب شدند. طی این سه هفته ۲۲ کارگاه آموزشی برگزار شد و تیمها ارائه آزمایشی و آمادگی خود را هم در یک هفته انجام دادند و برای جلسه داوری آماده و با امتیازدهی داوران شش تیم انتخاب شدند و دو تیم هم به صورت رزرو در نظر گرفته شدهاند. تریگآپ پیشبینی کرده هر تیم حدود ۷۰ میلیون تومان هزینه دارد که در بازه چهارماهه باید صرف آن شود. ۲۵ میلیون تومان از این مبلغ نقداً در اختیار استارپها قرار میگیرد و مابقی هزینه امکاناتی است که توسط این مرکز در اختیار تیمها گذاشته میشود. در ازای این امکانات ۱۵ درصد سهم شرکت احتمالی به تریگآپ تعلق میگیرد.
قرار است روز دمو اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد برگزار شود، البته تریگآپ روی طول مدت این دوره سختگیرانه عمل نمیکند. مصطفی نقیپورفر میگوید:«تا آنجا که اطلاع دارم، تنها شرکت خصوصی هستیم که زنجیره ارزش نوآوری را برای خود به وجود آوردهایم. مشکل اصلی استارتآپها پول و فضای کاری نیست بلکه مشکل اصلی آنها دسترسی به بازار است. قرار نیست بازاری در اختیار استارتآپها بگذاریم بلکه کار ما این است که کمک کنیم استارتآپها سریعتر به بازار دست یابند. حتماً به این مساله که ایدهها قابل استفاده توسط فناپ باشد، فکر میکنیم اما اگر ایده خوبی وجود داشته باشد که داوران هم به آنها رای دهند، تنها به این دلیل که قابل استفاده توسط ما نیست ردش نمیکنیم. هدف ما این است که برای صنعت ICT کشور خروجی واقعی داشته باشیم.»
زمان تاسیس: تیر ۱۳۹۴ | تعداد اعضای تیم: ۶| طول دوره: ۶ ماه
دیموند ؛ سفری خانوادگی
دیموند شتابدهنده دیگری است که در دانشگاه تهران مستقر است. این شتابدهنده توسط احمدرضا مسرور اداره میشود که سال ۹۲ کسب و کار پیشین خود را واگذار کرده و به فکر راهاندازی یک کسب و کار نو افتاده است. آن زمان او به دیدن برادر خود در دره سیلیکونی رفته که در یک شرکت شتابدهنده بینالمللی مشغول کار بوده است. این شرکت که بنیانگذارانش ایرانی هستند علاقهمند بودند در ایران مدل شتابدهندگی خود را با باز شدن فضای کشور و برداشته شدن تحریمها پیاده کنند و در این راه از احمدرضا مسرور خواستند با سهامداری رحیم عمیدحضور، وفا سادات تهرانی و نادر پیروز به آنها کمک کند.
اردیبهشت ۹۳ اولین تیم یعنی نواک وارد سیستم دیموند شده و کار این شتابدهنده طی این روز در دانشگاه شریف آغاز میشود اما ثبت رسمی در آبانماه صورت میگیرد. بعدها در اسفند همان سال، دکتر ستاری معاون علمی و فناوری رئیسجمهور کمک میکند دیموند به جای بزرگتری در دانشگاه تهران منتقل شود و فضایی مناسب برای پرورش استارتآپها داشته باشد. از زمان تاسیس، دیموند چیزی حدود ۴۰۰ تیم و ایده را ارزیابی کرده که از این تعداد ۳۲ تیم وارد شتابدهی مرحله اولیه شدهاند. در فاز اولیه شتابدهی یا استارتآپ کمپ، که سه ماه به طول میانجامد، سرمایهگذاری روی تیمها انجام نمیگیرد؛ در عوض امکاناتی نظیر فضا، اینترنت، منتور، اتاق کنفرانس و غیره به آنها داده میشود که در ازای آن ۱۰ درصد سهم در قالب یک تفاهمنامه گرفته میشود. در مرحله بعدی شتابدهنده تصمیم میگیرد روی چه تیمهایی سرمایهگذاری کند و از استارتآپها میخواهد شرکت خود را ثبت کنند. از میان ۳۲ تیم اولیه پنج تیم وارد مرحله بعدی شدهاند که سرمایهگذاری روی آنها انجام گرفته است و بسته به نوع فعالیتشان سرمایه دریافت میکنند؛ که حداکثر ۲۰ درصد سهام دیگر از آنها گرفته میشود.
مراحل پیششتابدهی سهماهه و فصلی هستند و خروجی این دورههای سهماهه به مراحل بعدی راه پیدا میکنند. احمدرضا مسرور در اینباره میگوید:«در واقع خود دیموند هم یک استارتآپ است و ما در حال آموختن هستیم. این تفکر را نداشتهایم که دانش خارجی را نعل به نعل کپی کنیم، چون با این کار جواب لازم را نخواهیم گرفت. ما مدل کار خود را به تدریج یاد میگیریم و اشتباهات و خطاهایمان را میبینیم و حذف میکنیم. حتی مدل خارجیمان هم در حال آزمون و خطاست و این مسالهای است که نیاز به گذشت زمان و کسب تجربه دارد. سرعت اقتصاد و چرخه اقتصادی ما مانند مدل خارجی نیست و باید درست به این موقعیت نگاه کرد. حقیقت این است که کار کردن در ایران و قوانین موجود، روشها و ساز و کار خود را میطلبد.»
دیموند تبلیغات زیادی انجام نداده و سر و صدای زیادی نداشته است. این مساله از نظر مسرور به این علت است که تیم دیموند ترجیح میدهد کار را بیسر و صدا انجام دهد و برای تبلیغات انرژی صرف نکند و بهترین تبلیغ برای یک شتابدهنده را پرورش و تحویل دادن یک استارتآپ خوب به جامعه فناوری ایران میداند. استارتآپهایی مانند نیوُ، تگموند، آرتزی، استاد سلام، حالا چی بپوشم و تاچی از جمله استارتآپهایی هستند که تحت حمایت دیموند قرار دارند و بین ۳۰ تا ۱۶۰ میلیون تومان سرمایه گرفتهاند؛ بیشترین سرمایهگذاری تاکنون روی نواک که یک اپلیکیشن موسیقی است، صورت گرفته است.
زمان تاسیس: آبان ۱۳۹۴ | تعداد اعضای تیم: ۵| طول دوره: ۹ ما
تک ؛ یک مدعی متفاوت
تک یکی از شتابدهندههایی است که در کنار شرکت باسابقه و بزرگ ندارایانه، از پیشگامان اینترنت ایران، متولد شده است. این مرکز شتابدهی در شرق تهران مشتمل بر محل کار و فعالیت تیمهای استارتآپی جوانی است که تلاش میکنند در این فضای مدرن و زیبا ایده خود را شکوفا کنند. در طراحی دفتر این مرکز به شیوه مالوف ناصر سعادت مدیرعامل ندارایانه و رئیس سازمان نظام صنفی رایانهای کل کشور، تمام تلاشها برای زیبا و مدرنسازی فضا انجام پذیرفته و گذشته از بهکارگیری رنگهای زیبا و مدرن، از اسباببازی و وسایل تزیینی دیگر هم کمک گرفته شده است تا صمیمت موجود بیش از پیش به چشم بیاید. سهیل عباسی بنیانگذار این شرکت، پیش از این در وبسایت خوشفکری فعالیت کرده و فضای استارتآپی را به خوبی میشناسد. جرقه به وجود آمدن تک از آشنایی او با مدیرعامل ندارایانه خورده است. ناصر سعادت از اینکه جوانان فارغالتحصیل از دانشگاه تنها سودای مهاجرت به سر دارند و نیرو و دانش آنها صرف خدمت به دیگرانی میشود که در کشورهای دیگر هستند، گلهمند بود و قصد داشت ساختاری به وجود بیاورد که جوانان را به ماندن در کشور امیدوار کند. سهیل عباسی پیشنهاد احداث یک مرکز شتابدهی میدهد و با افراد زیادی که فکر میکند میتوانند مفید باشند، صحبت میکند. او موفق میشود توجه ۹ شرکت دیگر و دو فرد سرمایهگذار را برای سرمایهگذاری جلب و سرمایه لازم برای کمک به استارتآپها را تامین کند. مدل کار تک به این صورت است که در ازای ۱۵ درصد از سهمی که البته هنوز وجود ندارد، یک بسته حمایتی ۳۵ میلیون تومانی به تیمها عرضه میکند که شامل فضا و تجهیزات هم میشود. نحوه انتخاب تیمها دقیق و سختگیرانه است. پس از انتخاب تیمهایی که دارای شرایطی هستند، از افراد خواسته میشود طرح خود را به صورت حضوری به سرمایهگذاران تک و داوران ارائه دهند. دورههای این مرکز شتابدهی سهماهه هستند و پس از سه ماه استارتآپهایی که رشد خوبی دارند و آماده سرمایهگذاری هستند، به دوره بعدی میروند. در این مرحله استارتآپها به سرمایهگذاران احتمالی معرفی میشوند. عباسی میگوید:«در دوره اول که پذیرش تیمها را آغاز کردیم، خوشبختانه داوریها هم به صورتی بود که داورها بیشتر نقش منتور را ایفا کردند. یعنی حتی برای تیمهایی که شرایط پذیرش از جانب ما را نداشتند راهنماییهای خوبی انجام گرفت که بتوانند طرح خود را بهتر پیش ببرند. باید این را در نظر گرفت که تفکراتی پشت مفهوم شتابدهندگی وجود دارد که مراکز رشد متعدد به وجود بیایند و تیمها جذب شوند و پس از گذشت مدتزمان و صرف مقداری هزینه، هیچ اتفاق خاصی نیفتد. حتی دانشگاهها در این مورد با هم به رقابت میپردازند اما نتیجه در نهایت چیست؟» تک در مرحله اول با پنج تیم فعالیت خود را از آذرماه امسال آغاز کرده و کار رسانهای زیادی روی معرفی تیمها انجام نداده است. مدیران تک فکر میکنند سر و صدای زیاد و رسانهای کردن کار، باعث میشود تعریف افرادی که استارتآپ خود را به تازگی راه انداختهاند، از موفقیت تغییر کند و تصور کنند شهرت و شناخته شدن آنها همان موفقیتی است که در انتظار آن بودهاند. استارتآپهای چارق، ادینود، دکورخانه، متابازار و شیرینیک هماکنون تحت حمایت تک هستند و قرار است روز دهم اسفندماه مرحله سهماهه اولیه آنها به پایان برسد و به سرمایهگذاران معرفی شوند
