فیسبوک تنها یک شبکه‌ی بزرگ اجتماعی در دنیای مجازی نیست. مارک زاکربرگ، سکان‌دار این غول دره‌ی سیلیکون، ایده‌های خلاقانه و فراتر از فیسبوک را در ذهن خود می‌پروراند. این شرکت با سرمایه‌گذاری در بخش آموزش و فراهم کردن زیر‌ساخت‌های نرم‌افزاری لازم، در پی تحول در نظام آموزشی است تا نسلی جدید از دانش‌آموزان را تربیت کند.
دیوید کارپ (David karp) پایه‌گذار پلت فرم وبلاگ‌نویسی تامبلر (Tumblr) فقط ۱۷ ساله بود که تصمیم گرفت به توکیو سفر کند و به کمک ژاپنی دست‌وپاشکسته‌ای که می‌دانست و تیزبینی که در کدنویسی داشت کارش را شروع کند.
ظاهراً خود گوگل هم با تعطیل کردن سرویس عکس گوگل پلاس، تجزیه‌ی آن به دو سرویس مجزا و لغو الزام داشتن اکانت پلاس برای استفاده از خدماتی مثل یوتیوب، شکست شبکه‌ی اجتماعی‌اش را پذیرفته و به این باور رسیده است که توانایی رقابت با فیسبوک و توییتر را ندارد.
تردیدی نیست در یک دهه اخیر هیچ نهاد سرمایه‌گذاری‌ای در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور به اندازه گروه سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر سراوا موثر نبوده است. این ونچر کپیتال جوان، جمع و جور و اغلب کم‌سر و صدا نه‌تنها ظرف سه سال توانسته جمعی از بزرگ‌ترین استارت‌آپ‌‌های حوزه فناوری ایران همچون دیجی‌کالا و کافه‌بازار را به سبد سهامش اضافه کند بلکه در عین حال به نحوی انکارناپذیر فرهنگ، تبلیغات و اهداف جامعه استارت‌آپی ایران را هم با شتابی بی‌سابقه دگرگون کرده است.
این روز ها مردم از جهت دانش برنامه نویسی به سه دسته اصلی تقسیم می شوند: افرادی که با کد نویسی آشنا هستند، افرادی که می خواهند کد نویسی را یاد بگیرند و افرادی که موقعیت ها را از دست می دهند چرا که یا کد نویسی بلد نیستند یا نمی دانند که کدها چگونه کار می کنند.
دنیای امروزی دنیایی است که در آن، اطلاعات حرف اول را می‌زند و به نوعی می‌توان به آن‌ها مفهوم طلای مجازی را اطلاق کرد؛ اینترنت اشیا نیز با دانستن این مسئله‌ی مهم، بر پایه اطلاعات شکل گرفته و آن را به تمامی اشیای پیرامون محیط زندگیمان بسط داده است . این روزها در باره‌ی اینترنت اشیاء بسیار می‌شنویم، مایکروسافت، گوگل، سامسونگ، کوالکام، ال‌جی و دیگر کمپانی‌های فعال در حوزه‌ی فناوری تلاش می‌کنند تا پیش از باقی شرکت‌ها به یک پلتفرم جامع برسند. با این حال اینترنت اشیا برای بسیاری از افراد مبهم است
