چه استوار ایستاده است درختی که ریشه هایش سینه ی زمین و زمان را شکافته اند و به عمق ها رسیده اند . ببین که چگونه او غوغایی که باد در محور زمان و مکان به پا کرده است را به سخره گرفته است . گویی به باد می گوید اینجا جای تو نیست ...اینجا در حضور عظمت من...در حضور اراده ی راسخ من
تمام خوشی ها و لذت های کسانی که به فهم رسیده اند دقیقا از آنجایی شروع می شود که می فهمند که هیچ نمی دانند . اوج و کمال فهم ،آغاز خوشبختی است . جایی که پی میبریم نه می توانیم بفهمیم و نه چیزی می دانیم . ما اصلا نمی توانیم هیچ کاری را انجام دهیم .
مگذار كه عشق، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود ! مگذار كه حتی آب دادنِ گلهای باغچه ، به عادتِ آب دادنِ گل های باغچه بدل شود ! عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو كردنِ خواستنی ست كه خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن .تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند.
روز یکشنبه بود که یکی از دوستان بزرگوار متن نوشته شده توسط حمید رضا رو قرائت میکرد،از متن که بگذریم صدای شیوا و قدرت کلام گوینده باعث تاثیر هرچه بیشتر متن میشد . در مورد متن چیزی برای نوشتن ندارم ، اما زیباست ، یعنی قضاوت با شما . خیلی چیزها برای گفتن داره که شاید من نتونم درست بیان کنم اما خود متن بهترین راوی ، برای این دالان بی انتهاست.
داشتم در مورد موضوعی در رابطه با کودکان تحقیق و جستجو میکردم به مورد عجیبی و البته زیبایی برخوردم ، واقعا از خوندنش لذت بردم ، البته مطلب جای تامل داره و فکر و بازگشتی به خویشتن خواستم شما رو هم در خوندنش سهیم کنم امیدوارم خوشتون بیاد.
چند وقتی میشد که در مورد ابعاد شخصیتیِ امام حسین (ع) و واقعه عاشورا تحقیق و مطالعه میکردم ، منابع زیادی از نویسندگان داخلی و همچنین ، گزیده ایی از نوشته های نویسندگان خارجی رو برسی کردم . از میان تمام منابع ، نوشته های دکتر علی شریعتی در مورد امام حسین (ع) حقیقتا حس و حال خاصِ وصف ناشدنی رو برام ایجاد میکرد . این عاشقانه گوشه ایی از نوشته های ایشان در مورد شخصیت امام حسین و ابعاد قیام عاشوراست .
